Minister Marais' Speech at the WC Netball Development Tournament

WESTERN CAPE MINISTER OF CULTURAL AFFAIRS AND SPORT, ANROUX MARAIS

WC NETBALL DEVELOPMENT TOURNAMENT 

30 AUGUST 2019

Good evening, goeienaand, molweni nonke,

It gives me great pleasure to officially open the 2019 Western Cape Netball Development Tournament in our beautiful Cederberg town of Clanwilliam this evening.

As we proactively prepare to host the 2023 Netball World Cup in the Western Cape, tournaments of this nature significantly contribute to realizing our vision of a socially inclusive, creative, active and connected province. This development tournament will also serve to afford the enabling environment needed to increase local mass participation, skills development and talent identification in the code of netball to amplify our inclusion at higher levels of excellence.

It is no secret that women and the girl child constitutes the majority of participation in the code of netball and it is no coincidence that this tournament takes place as the national Women’s month now draws to a close tomorrow.

Die land fokus elke jaar gedurende Augustus op spesifieke gebiede waar vroue en meisies benadeel word. Vrouemaand kom nou tot 'n einde en dit is belangrik om uit te lig watter strukture stelselmatige geslagsongelykhede skep. Sommige hiervan word in 2019 steeds aanvaar, onderhou en geïntegreer in Suid-Afrika se grondwetlike demokrasie.

Ongelukkig kom hierdie ongelykhede nog steeds algemeen voor in Suid-Afrikaanse sport en wêreldwyd. Ons vind nog steeds dat manlike sportlui beter vergoeding en hulpbronondersteuning ontvang in vergelyking met hul vroulike eweknieë, soos blyk uit die feit dat alhoewel Banyana Banyana beter presteer as Bafana Bafana, hulle steeds slegs 'n fraksie van die manlike nasionale span se salarisse ontvang. Dit het negatiewe gevolge vir vroulike deelname en geleenthede in sport. Indien ’n mens kyk na die topsportstrukture, is dit duidelik sigbaar dat die meeste senior uitvoerende besluitnemingsposisies in die sport “broederskap” deur mans beklee word. In 'n basisstudie oor geslag, deelname en leierskap in Suider-Afrika was daar 'n betreklike hoë vlak van vroulike sportdeelname op 46%, maar as dit kom by leierskap en afrigting, is die verskille baie groter. Slegs 1 uit 5 bestuurslede is vroulik en 11% van organisasies het 'n vroulike president. Die aanvaarde kollektiewe etiket vir sportbelanghebbendes - 'broederskap' - impliseer op sigself die geslagsvooroordeel wat die gesegde dat dit ’n man se wêreld is verder propageer. In teenstelling met die algemene opvatting, is geslagsdiskriminasie in sport nie 'n vrouekwessie nie, maar 'n vroulike en ’n wêreldprobleem. Nader aan die tuisfront, is dit 'n Suid-Afrikaanse dilemma wat ons almal, veral mans, moet takel en aanspreek, want ongelukkig is mans meer geneig om na mans te luister.

Ons moet wegbeweeg van die aanvaarde opvatting dat “jy soos ’n man moet afrig, hardloop, swem of aan sport deelneem om aantreklik soos 'n vrou te lyk", en met die daadwerklike ondersteuning van almal in die samelewing het ons 'n baie goeie kans om werklike verandering in sport te bewerkstellig, nie net in die Wes-Kaap nie, maar in die groter Suid-Afrika en die hele wêreld. Dit is belangrik om te verenig in die uitdaging, aftakeling en transformasie van die stelselmatige, institusionele en ideologiese patriargie wat vandag nog vroue en meisies in ons sogenaamde demokratiese Suid-Afrika onderdruk. 'n Paradigmaskuif en oproep tot aksie is nodig om die speelveld gelyk te maak, aangesien sport 'n integrale rol speel in die versoening en ontwikkeling van ons mense, veral op klubvlak en in ons landelike gebiede. Toegang tot sportaktiwiteite bied volhoubare middele om ons gemeenskappe op te hef en te bemagtig. Ek het rugby-, sokker- en netbalvelde gesien wat slegs uit gruis bestaan en waar daar, ondanks die haglike toestande, steeds ligawedstryde plaasgevind het met die ondersteuning van toeskouers uit die gemeenskap agter die grenslyne. Dit blyk duidelik uit die daaglikse versoeke om hulp dat daar 'n diepe begeerte en 'n definitiewe behoefte van ons gemeenskappe is aan geleenthede vir deelname, die ontwikkeling van vaardighede en die slyping van talent om met selfvertroue op hoër prestasievlakke mee te ding.

Ons departement gaan uit ons pad uit om 'n instaatstellende omgewing te skep om toegang tot massa-deelname, talentidentifisering en vaardigheidsontwikkeling binne 'n beperkte begrotingsraamwerk te bied. Soos erken deur ons nasionale Departement van Sport en Ontspanning Suid-Afrika, is daar geen beleid oor vroue in sport nie, wat in wese neerkom op die feit dat daar sedert die bevryding wat deur die 1994-verkiesing (25 jaar gelede) bewerkstellig is, geen grondwetlike riglyne bestaan om geslagsgelykheid en gelykheid in sport te bevorder nie.

I am happy to announce that I have prioritised the agenda of women in sport and we are now in the conceptualisation phase of developing a provincial policy to proactively respond to the remaining barriers relating to socio-political discourse, cultural influences, lack of multiple resources, hegemonic male structures and practices from playground domination by boys to leadership positions occupied by men. While great strides have been made to empower women, a serious cause for concern is who is preparing men for these empowered women? In a bid to respond to this, a whole of society approach must be adopted in which all stakeholders can reflect, question, resist, review and rebuild where urgently necessary. It is also essential to build an emotional framework to make sense of the dialogues at the core of gender inequity and inequality not only in sport but in the larger South African socio-political context. It is long overdue for all involved to have calm, constructive and even uncomfortable conversations on the kind of future we want for women in sport. 

The proposed provincial policy to be developed will be launched with a women in sport conference to consult the relevant role players: inclusive of input from local clubs, to school sport participation and the Western Cape Provincial Sport Confederation executive level. In this way we collaboratively create the enabling environment needed to open the frank discussions required as constant reminders to meaningfully engage on and a reason and sometimes an excuse not to shy away from the realities blocking women’s progression in sport.

As we now move on to the affirmation of the code of conduct, I wish all participants well and encourage each player, umpire, technical and administrative official to make full use of the opportunity to not only hone your own skill but to identify emerging provincial talent to be developed to participate at higher levels of excellence. Somewhere behind the sportsperson you have become, the hours of practice and the coaches who have pushed you, is the younger you who fell in love with the game and never looked back.

As the tournament commences, I encourage you to play for that younger you and wholeheartedly thank you for serving as the beacons of inspirational hope to the younger generation of women looking on with motivated admiration.

I thank you